***سال 1392 پیشاپیش مبارک***

یادم باشد که زیبایی های کوچک را دوست بدارم حتی اگر در میان زشتی های بزرگ باشند

یادم باشد که دیگران را دوست بدارم آن گونه که هستند ، نه آن گونه که می خواهم باشند

یادم باشد که هرگز خود را از دریچه نگاه دیگران ننگرم

که من اگر خود با خویشتن آشتی نکنم هیچ شخصی نمی تواند مرا با خود آشتی دهد

یادم باشد که خودم با خودم مهربان باشم

چرا که شخصی که با خود مهربان نیست نمی تواند با دیگران مهربان باش

*****************

عمری با حسرت و انده زیستن نه برای خود فایده ای دارد و نه برای دیگران باید

اوج گرفت تا بتوانیم آن چه را که آموخته ایم با دیگران نیز قسمت کنیم . . .

******

لحظات از آن توست؛ آبی، سبز، سرخ، سیاه، سفید

رنگهایی را که بایسته است بر آنها بزن

روزهایت رنگارنگ

***سال 1392 مبارک***

15 اسفند روز درختکاری

به دست خود درختی می نشانم         به پایش جوی آبی می کشانم
کمی تخـم چــمن بر روی خاکش        برای یــــــادگاری می فشـــانم

با کاشت درختان سازگار با وضعیت جوی ایران و با در نظر گرفتن شرایط آب و هوایی خشک و کم باران اغلب مناطق کشور، می توان محیط زیست را لطیف و با طراوت کرد. طبیعت و فضای سبز وسیله ای برای بقای بشری و حفظ زیبایی شهر است و به عنوان میراثی ارزشمند به همه انسانها تعلق دارد. درختکاری در ایران دارای پشتوانه‌ای از علایق ملی و سنت تاریخی است، تاریخ نشان می‌دهد که ایرانیان باستان، جشنهای خاصی داشتند و در این جشنها به درختکاری پرداخته و به خاک و زراعت احترام می‌گذاشتند علاوه بر این درختکاری با اعتقادات مذهبی مردم نیز پیوند دارد، تا حدی که کاشت درخت نوعی عبادت محسوب می شود.

مطالب یاد شده به روشنی، وظیفه تک تک ما را در حفظ و حراست از منابع طبیعی ِ موجود، خصوصاً جنگلها و مراتع و همچنین توسعه پایدار و گسترش این نعمت الهی، به عنوان یک وظیفه دینی و ملی، مشخص می کند. بطور خلاصه روز درختکاری بهانه‌ای است برای اینکه ما به محیط زیست احترام گذشته و آنرا احیاء کنیم و یا حداقل آن را با دقت بیشتری نگهداری کنیم. امید است که با تلاش در این جهت، حتی با کاشتن یک نهال کوچک، کشوری زیبا و آباد را برای خویش مهیا کنیم که یقیناً کاری پسندیده است.

من و تو با دست‏هایمان نهال کوچک را به خاک سرد اسفند می‏سپاریم و آفتاب، گرمای خویش را هدیه راه طولانی‏ اش می‏کند و آب، با پاکی‏اش بدرقه شکفتن‏اش می‏شود. زمینِ سبز، دوست داشتنی و خیال‏انگیز است. چشم را نوازش می‏دهد و زبان را به تسبیح وا می‏دارد. ما با هم در روز درختکاری قراری سبز می‏گذاریم و همدیگر را به کاشت و حفظ این موجود زیبای خداوندی سفارش می‏کنیم. این قامت بلند و باشکوه، طلای سبزی است که زیستن، شکوفایی، حرکت و پویایی را به ما می‏فهماند. خداوند این موجود سبز و بابرکت را مایه عبرت، حکمت و قدرت خویش قرار داده است و ما نیز در جهت باروری این حکمت بی نظیر و ارزشمند تلاش خواهیم کرد.

^{_{وعده ما : جمعه؛ امامزده سیراب}}

گزارش صعود مشترک به قله خرسان 91/12/11

طبق برنامه پیش بینی شده در تاریخ 91/12/11 برنامه صعود به قله خرسان با همراهی همنودان خانه کوهنوردان نظرآباد انجام شد. ساعت 4:35 صبح جمعه حرکت خود را از هشتگرد آغاز کرده و در ساعت 5:30 در ابتدای دروازه روستای فشند بودیم. در تاریکی مسیر خود را در هوایی بسیار دلنشین آغاز کردیم. ساعت 7 صبح برای صرف صبحانه توقفی کوتاه کردیم و بعد از ادامه مسیر به صورت آهسته و پیوسته راس ساعت 10 صبح روی قله 3150 متری خرسان بودیم.
بعد از جمع شدن کلیه افراد ساخت اتاق برفی توسط آقای یونس رضاخانی به افراد آموزش داده شد. این کار بسیار پر زحمت و انرژی گیر بود که افراد با سلیقه تمام به ساخت 2 اتاق برفی پرداختند. سپس برای پیشگیری از حوادث احتمالی جناب رضاخانی به تدریس نکاتی در مورد چگونگی نجات فرد بهمن زده، موقعیت یابی شخصی در بهمن، چگونگی استفاده از میل سونداژ و ... که بسیار مهم بود پرداختند. در ضمن باید عرض شود که دو نفر از افراد گروه نقش پر خطر فرد بهمن زده (یعنی مدفون شدن در زیر 1 متر برف)را قبول کردند!!!
بعد از آموزش های پر محتوای جناب آقای رضاخانی افراد به سمت دامنه سرازیر شدند که با باد شدیدی در مسیر مواجهه شدند. در نهایت بعد از صرف نهار در محلی مناسب ساعت 5 به روستای فشند رسیدیم و به منازل خود بازگشتیم.

افراد شرکت کننده : یونس رضاخانی،ارسطو آقا احمدی،فرشاد رضاخانی، محمد آقا احمدی، بابک مویدی، علیرضا یوسفیان، محمد مویدی، ایرج محمدی، رضا شاکریان، مهدی علیخانی، مهدی کلهر،زهرا مویدی، لیلا رجبی ،مرجان حیدرزاده،فاطمه مومنی تبار

گزارش صعود مشترک به قله دوبرار(کل سنگ)91/12/4

^{جمعه مورخ 91/12/4 صعود مشترک کوهنوردان باشگاه  پیام و خانه کوهنوردان نظرآباد به قله دوبرار (کل سنک) ارتفاع 3150 متر از مسیر روستایی دنبلید طالقان ساعت 6:30 با شرکت 12 تن از کوهنوردان و به سرپرستی یونس رضاخانی آغاز و طی یک صعود ترکیبی کوهپیمایی و عبور از تیغه ها و نقابهای برفی قله صعود شد و پس از گرفتن عکس یادگاری و برگشت به روستا ساعت 16 برنامه به پایان رسید .}

^{قله دوبرار (کل سنک) در ضلع شمال روستای دنبلید قرار دارد . از جاذبه های بسیار خوب چه به لحاظ برنامه کوهنوردی و طبیعت در بهار و وجود مزرعه خزیورد در دامنه این قله که جدیدا هم اتاقک و سرویس بهداشتی توسط اهالی روستا ساخته شده  برای استراحت کوتاه مناسب می باشد و مسیر رسیدن به این مزرعه و قله با ادامه مسیر جاده خاکی بالای روستا به طرف مزرعه میاندشت ابتدا یادره و عبور از پاکوب سمت راست با کمی ارتفاع گرفتن به مزرعه خزیورد پس از  دو ساعت راهپیمایی می رسیم و برای قله عبور از یادره و با ارتفاع گرفتن و طی مسیر تیخ چال با  4 ساعت کوهپیمایی به قله می رسیم و برگشت برای استراحت کوتاه و صرف نهار از بالا با کم نمودن ارتفاع به مزرعه خزیورد که کاملا دیده می شود می توانیم برسیم .}