گزارش برنامه صعود زمستانه قله زرین کوه (ماسه چال)

تاریخ اجرای برنامه:94/11/22.23

نوع برنامه : دو روزه

منطقه جغرافیایی : استان البرز ، طالقان ، روستای ناریان

افراد شرکت کننده : آقایان یونس رضاخانی ، کامران کشتکار ، بهروز باقری ، رضا حیدری ، مهدی مخابری ، محمد صادق جوکار،  پدرام قاضی و خانم مهشید ظاهر

سرپرست برنامه :آقای یونس رضاخانی

عکس : پدرام قاضی ، بهروز باقری ، محمد صادق جوکار

گزارش : محمد صادق جوکار

ابتدا درنگی در مورد قله زرین کوه و روستای ناریان:

قله زرین کوه واقع در انتهای دره شرقی – غربی طالقان با ارتفاع  4220 متر ، قله کهار و ناز در جنوب و تخت سلیمان و علم کوه در شمال آن واقع گردیده است. این قله به نامهای ماسه چال و آببند نیز می شناسند. از طرف شمال غرب به قله سیالیز با ارتفاع 3975 متر متصل است.

ماسه چال از طریق گردنه ی سیالیز واقع در زیر قله و از طریق تنها دهلیز قابل عبور به نام دریچه بنداز سمت شمال به روستای زیبا وکوهستانی دلیر از توابع استان مازندران منتهی می شود. مسیر کوهپیمایی ناریان به دلیر در فصل بهار یکی از زیباترین برنامه های کوهپیمایی می باشد.  این قله یکی از قله های وحشی و بکر منطقه طالقان می باشد.مبدا صعود این کوه از سمت جبهه ی جنوبی روستای ناریان و از سمت جبهه ی شرقی و شمال شرقی روستای انگوران می باشد.

 صعود زمستانی این کوه به علت فاصله دور از مبادی صعود ونیز یالها و گرده های طولانی با شیب زیاد و بهمن گیر یکی از سخت ترین برنامه ها ی زمستانی می باشد. باتوجه به اطلاعات موجود بدست آمده ازگزارش برنامه های سایر کوهنوردان ، تاکنون تلاشهای بسیار کمی جهت صعود این قله درزمستان صورت پذیرفته است.

 

روستای ناریان یکی از هفتادوهفت روستای باصفای طالقان زیبا ست که درشمالی ترین نقطه طالقان واقع شده است. برای رسیدن به این روستا باید ابتدا از روستای جوستان و مهران و در نهایت ازداخل روستای دیزان گذشت.  این روستا به سه محله ،بالا(جویر محله) ،میان محله و پایین محله (جیر محل) تقسیم شده نفرات ساکن در این روستا در زمستان تقریبا 30 خانوار و در تابستان معمولا از 400 خانوار تجاوز میکند  98 درصد این جمعیت باسواد هستند.مردمان سخت کوش این روستا که یکی از پر آب ترین روستاهای طالقان است ، از طریق دامپروری و کشاورزی امرار معاش میکنند.

گزارش برنامه:

طبق هماهنگی هایی که با همنوردان انجام شد ، ساعت 8 صبح از هشتگرد راه افتاده  وساعت 9:20  به همنوردان دیگرمان در شهرک طالقان پیوستیم ، با سه ماشین شخصی به سمت روستای ناریان راه افتادیم و ساعت 10:30 به روستا رسیدیم. بعد از یک ربع کوله ها را برداشته واز کنار رودخانه  به سمت ابتدای مسیر صعود قله که محل تلاقی دو رود ریواس گشت و خرس چر است و افراد محلی به آنجا آسیوسر می گویند راه افتادیم و بعد از یک ساعت و ربع به آنجا رسیدم .این منطقه آخرین نقطه ای است که در زمستان آب وجود دارد. بعد از پر کردن ظرف های آب به سمت یال سمت راست که دقیقا بین همان دو رود است حرکت کردیم. ساعت 12:20 برروی دشت زیبای پراز برفی که روی یال بود رسیدیم .

یکی از همنوردانمان بدلیل اینکه جدیدا کفش سه پوش تهیه کرده بودند و این اولین برنامه ای بود که از آن استفاده می کردند دچار آسیب در ناحیه پا شده بودند.  قرار براین شد که به همراه هم چادریشون در همان منطقه چادر بزنند . بقیه تیم به راهمان ادامه دادیم، مسیر یال با برف فراوان و شیب زیاد بسیار زیبا ولی بهمن گیر بود. در مسیر یال در چند نقطه باید از تعدادی تخته سنگ نیز گذشت که با کوله سنگین و کفشهای دوپوش کار را دشوارتر میکرد ، تقریبا ساعت 14 تیم برای صرف نوشیدنی گرم و تنقلات 10 دقیقه استراحت کرد ودوباره به سر قدمی آقای رضاخانی مسیر را با هوایی صاف و بدون باد ادامه دادیم.

ساعت 16:20 به منطقه مناسب برای چادر زدن رسیدیم که به زبان محلی به آنجا (میش گوش گهره ) میگویند. منطقه ای به ارتفاع 3350 متر و مختصات (36.2686914 شمالی و51.0437159جنوبی )که دارای چاله هایی با قطر زیاد است و این محل  در تابستان چشمه زیبایی دارد که محل مناسبی برای شب مانی است.

در مسیر تقریبا در تمام نقاط  سیم کارتهای همراه اول آنتن دارند و ما با بچه هایی که پایین کمپ زده بودند در ارتباط بودیم و به ما اطلاع دادند که با کم کردن کفی کفش قادر به ادامه مسیر هستند ، با هماهنگی با سرپرست ساعت 2:30 دقیه بامداد حرکت کردند ودر ساعت 5:30 به کمپ ما رسیدند با کمی استراحت در چادر ما، تمام نفرات تیم ساعت 6 به سمت قله راهی شدیم .

حجم زیاد برف و شیب زیاد ، ریزش بهمن را محتمل میکرد، با تشخیص سرپرست از سمت راست بر روی یال منتهی به قله سوار شدیم و شاهد طلوع زیبای خورشید بودیم. با عبور از دهلیزهای یخ زده میان سنگها در ساعت 7:50 به بالای گردنه به ارتفاع 3820 متر رسیدیم ، از این نقطه قله های دماوند ، ماسه چال ، خرس چر ، لشکرکها و علم کوه مشاهده می شود که دارای زیبایی غیر قابل وصفی هستند.

کماکان با سرقدمی آقای رضاخانی به سمت قله راهی بودیم، از این قسمت به بعد، شیب  زیاد و سطح زمین از مخلوط شن و ماسه درشت و برف پوشیده شده بود که مسیر را مخصوصا در هنگام فرود کاملا لغزنده و خطر ناک کرده بود . در نهایت به همراه دوستان در ساعت 9:30 بر روی قله 4220 متری ماسه چال رسیدیم  هوا کاملا صاف بود وتمامی قله های اطراف دیده می شد. در پایان با گرفتن چند عکس به سمت پایین حرکت کردیم ، شیب زیر قله را با احتیاط وحوصله پایین آمدیم . با رسیدن به گردنه کمی استراحت کردیم وبا خوردن مایعات گرم وگرفتن انر‍‍‍ژی از مسیر تابستانه به سمت کمپ راهی شدیم و ساعت 12:30 به چادرها رسیدیم . نزدیک به دوساعت را به استراحت ،خوردن نهار وآب کردن برف گذراندیم ، چادرهارا جمع کردیم و به سمت روستا راهی شدیم. در پایان از همان پاکوب رفت به سمت پایین سرازیر شدیم. ساعت 17 به پایین یال رسیدیم و در کنار رودخانه چند دقیقه استراحت کردیم ومقداری اب  گوارا و سرد رودخانه را خوردیم و ازحاشیه رودخانه واز داخل باغها به سمت ناریان رفتیم ودر پایان  ساعت  18:20 تمامی همنوردان صحیح و سلامت به روستا رسیدیم.

با تشکر از تمامی همنوردان که با همدلی و همکاری باعث شدند این برنامه عالی و به سلامت انجام شود.